پیست اتومبیلرانی آزادی امروز شاهد یکی از تلخ‌ترین اتفاقات سال‌های اخیر در مسابقات اتومبیلرانی کشور بود؛ در جریان برگزاری راند اول مسابقه سرعت ایران، یک خودروی مسابقه‌ای از مسیر منحرف شد و به یک عکاس و فیلمبردار برخورد کرد. شدت جراحات به‌حدی بود که فضای پیست دچار شوک شد.
در واکنش اولیه، سرپرست فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی اعلام کرد: «این عکاس از عوامل برگزاری بوده و برای گرفتن تصویر بهتر به کنار پیست رفته است؛ او بی‌احتیاطی کرده و تصور نمی‌کرد در همان خط استارت خودرویی منحرف شود.» اما این اظهارات، مسئولیت را از دوش نهاد برگزارکننده و مدیران پیست برنمی‌دارد.
سؤال اصلی اینجاست: اگر آن نقطه خطرناک و خارج از محدوده ایمن بوده، چرا اجازه استقرار یا تردد در آن وجود داشته؟ چرا تدابیر پیشگیرانه‌ای برای جلوگیری از این نوع ریسک‌های مرگبار پیش‌بینی نشده بود؟
برای رسانه‌هایی که سال‌هاست از پوشش مسابقات اتومبیلرانی در پیست آزادی خودداری کرده‌اند، پاسخ روشن است: نبود استانداردهای ایمنی، عدم رفتار حرفه‌ای، و بی‌تفاوتی مسئولان مربوطه. همین دلایل باعث شده بود که تنها برنامه‌های تست درایو شرکت‌های خودروساز، آن هم با اکراه، پوشش داده شود.
حال که فاجعه رخ داده، دیگر توضیحات کافی نیست. شایسته است مقام قضایی به‌عنوان مدعی‌العموم به ماجرا ورود کرده، پرونده‌ای قضایی برای بررسی دقیق ابعاد حادثه باز کند و با مقصران احتمالی برخورد قانونی شود.
از سوی دیگر، شرکت‌های خودروساز که تست درایوهای خود را در این پیست برگزار می‌کنند نیز باید در سیاست‌های خود تجدید نظر کنند. نمی‌توان جان عکاس، خبرنگار یا راننده را فدای کم‌هزینه‌ترین گزینه کرد.
حادثه پیست آزادی یک هشدار جدی است و نباید به فراموشی سپرده شود. اگر امروز اقدامی قاطع نشود، فردا ممکن است شاهد حادثه‌ای غیرقابل جبران‌تر باشیم.
عکس: ایرنا