به خاطر چند دلار بیشتر

«مجله ماشین» - قیمت بالای خودروهای چینی در مقابل ارزش محصول، کیفیت پایین مواد مصرفی، خدمات‏ پس از فروش نامناسب، استهلاک بالا، قطعات کم‏عمر و سرانجام بازار دست دوم نامناسب، موجب شده‏اند تا بسیاری از خریداران بیشتر برندهای چینی، صاحب اول و آخر اتومبیل خود باشند.

در جلسه پنجم شهریور سال جاری مجلس شورای اسلامی، آقای «توکلی» نماینده الیگودرز در تذکر شفاهی به مسئولان اجرایی با بیان این مهم که مردم کشور همواره در تصادفات جاده‏ای دچار خسارات روحی، روانی و مالی می‏شوند، مهمترین دلیل این معضل را تولید و تحویل خودروهای بی‏کیفیت ساخت داخل به بازار برشمرد و افزود این وضعیت باعث شده برخی دستگاه‏ها به خاطر امنیت جانی همکاران خود اقدام به واردات خودرو کنند! زیرا بی‏کیفیتی و نا‏ ایمنی خودروها به جایی رسیده که فرمانده نیروی انتظامی در جلسه‏ای، 98درصد خودروهای تولید داخل را نا ایمن اعلام کرده است.

او که می‏گوید در تصادف فرزندش با یکی از همین خودروها سامانه ضدبلوکه ترمز و کیسه هوا عمل نکرده است، تولید قطعات غیر استاندارد و خودروهای بی‏کیفیت را بی‏اثر کننده تلاش پلیس راه برای ایمن‏سازی جاده‏های کشور می‏داند که هزینه‏های زیادی به کشور وارد می‏کند.

باید اظهار داشت که این نماینده چقدر خوشبخت است که تریبونی برای انتقاد از وضع موجود خودروهای وطنی بازار کشور، در اختیار دارد اما باید اندیشید که چه تعداد از مردم با چنین مواردی مواجه‏اند و فریادشان به هیچ جایی نمی‏رسد! 

داستان نداشتن «ایمنی و کیفیت» اتومبیل‏های وطنی کم بود، اکنون ویروس خودروهای بی‏کیفیت چینی هم به جان و مال مردم افتاده است. تحریم‏های ناجوانمردانه غرب و سوءاستفاده تولیدکنندگان و واردکنندگان کشور از ضعف مدیریتی و ساختاری حاکم بر صنعت خودروسازی مملکت، موجب شده تا این بازار پررونق نیز همچون صنایع دیگر کشور از هجوم چینی‏ها در امان نماند.

اژدهای زرد حمله خود را به صنعت اتومبیل‏سازی ایران از اواخر دهه 80 خورشیدی به لطف بخش خصوصی و در قامت یک مارمولک! با ورود خودروهای کوچک آغاز کرد اما به سرعت پوست انداخت تا جایی که سال 90 تولید و واردات خودروهای چینی در بازار کشور نسبت به سال 89 رشدی برابر 140 درصد را تجربه کرد. سال بعد این روند به 105 درصد محدود شد تا ایران پس از الجزایر، عراق و روسیه، چهارمین مقصد این خودروها در سال 2012 باشد، روندی که همچنان ادامه دارد.

این در حالی است که قیمت زیاد خودروهای چینی در مقابل ارزش محصول، کیفیت پایین، خدمات‏ پس از فروش نامناسب، استهلاک بالا، قطعات کم‏عمر و سرانجام بازار دست دوم نامناسب، موجب شده‏اند تا بسیاری از خریداران بیشتر برندهای چینی، صاحب اول و آخر اتومبیل خود باشند. زیرا شرکت‏های سازنده و واردکنندگان خودروهای چینی با به‏وجود آوردن بازار فروش ویژه و تسهیلاتی که می‏دهند عملاً فرصت فروش مدل‏های دست دوم را از مردم می‏گیرند. پس چینی‏ها، اتومبیل را در کشورمان از کالایی سرمایه‏ای به کالایی یک بار فروش و مصرفی تبدیل کرده‏اند. حال اینکه چرا هر سال، آمار واردات این اتومبیل‏ها به کشور افزایش می‏یابد، نیازمند اندکی تأمل و دقت در شرایط موجود است.

از مهم‏ترین دلایل این امر، تولید خودروهای از رده خارج به‏وسیله دو سازنده عمده اتومبیل در کشور است که از چندی پیش به زور و ضرب افزایش قیمت، رنگ انواع ابتدایی برخی از تجهیزات به روز دنیای اتومبیل را به خود دیده‏اند در حالی که خودروهای به درد نخور چینی از نظر رنگ و لعاب و چنین لوازمی (هر چند بی‏کیفیت) حرف‏های زیادی برای گفتن دارند، اگر چه شواهد نشان می‏دهند که متأسفانه این دو خودروساز نیز به بیماری چینی‏سازی مبتلا شده‏اند.

به گزارش پایگاه خبری «مجله ماشین»، بیشتر فعالان صنعت خودروی ایران تنها به سود سرشار (نه سود معمول) فکر می‏کنند و به همین علت، محصولات چینی دروازهای طلایی جهت رسیدن به این بهشت به شمار می‏رود، حال هر چه بر سر جان، مال و روح مردم آمد، چه باک!

وضع و اعمال قانون‏های کلی، بدون برنامه‏ریزی و حتی یک شبه برای واردات انواع خودرو، بدون کارشناسی و اطلاع از صنعت روز جهان و جایگاه کشورهای مختلف در آن با تکیه بر چند تعریف پایه، به نحوی که بازار داخل را به جایگاهی بی‏رقیب برای خودروسازان اصلی کشور بدل کند از دیگر معضلات دامن زننده به این مورد است.

احترام به قدرت خرید مصرف‏کنندگان در همه رده‏ها از جمله بهانه‏های واهی عرضه اتومبیل‏های خارج از رده و بی‏کیفیت به عنوان ارزان‏قیمت است. در صورتی که یک بازبینی تمام و کمال در قوانین واردات خودرو و کاستن از انواع عوارض و مالیات و حق و سهم‏های مختلف، می‏تواند قیمت بسیاری از بهترین اتومبیل‏های وارداتی را تا حد بدترین خودروهای تولید داخل کاهش دهد.

تصویب و تأیید سودهای معمول و مرسوم و نظارت بر روش‏های گوناگون فروش نیز می‏تواند دسترسی مردم به اتومبیل دلخواه را تسهیل کند. برای نمونه تاکنون چند دستگاه انگشت‏شمار مرسدس بنز SLS BlackSeries که اجازه پلاک شدن هم در کشورمان ندارد با قیمتی حوالی 5 میلیارد تومان عرضه شده‏اند. برای اطلاع از قیمت واقعی آن در با نمایندگی مرسدس‏بنز در کانادا از طریق یکی از دوستان مقیم، تماس گرفته و درخواست خود را مطرح کردیم. قیمت مدل 2015 این خودرو با لوازم سفارشی 250 هزار دلار کانادا (برابر 775 میلیون تومان) عنوان شد و پرداخت این مبلغ در اقساط 5 ساله و افزایش سالیانه 4 تا 5 درصد بهره صورت می‏گیرد. حال اینکه چگونه قیمت آن پس از ورود به ایران، نزدیک ده برابر شده، در صورتی که اجازه پلاک شدن هم ندارد، بماند!

بحث تحریم‏ها آخرین موردی است که تنها می‏توان از آن به عنوان دستاویز انعقاد قرارداد با برخی شرکت‏های دارای شرایط لازم! نام برد که قبلاً به آن پرداخته‏ایم. 

در نهایت باید پرسید این چه سودی است که برای دستیابی عده‏ای خاص به آن، تمام مردم یک مملکت باید تاوانش را بپردازند؟ آیا جز این است که خودروسازان ایرانی سودشان را در زیان خودروسواران ایرانی می‏بینند؟